خال

خالها تومور های خوش خیم پوستی هستند که حدود مشخص دایره ای یا بیضی شکل به قطر ٢ تا ٦ میلی متر دارند و از تکثیر خوش خیم ملانوسیت ها (سلولهای رنگدانه ای) به وجود می آیند و بر أساس سن شروع و نحوه آرایش سلولهای خال طبقه بندی میشوند. فاکتورهایی که منجر به ایجاد خال میشوند ، خیلی کم شناخته شده اند ولی سن و نژاد و عوامل ژنتیکی ( ارثی ) و عوامل محیطی مانند تماس با نور خورشید از عوامل موثر در ایجاد خال هستند. خالها در تمام افراد دیده می شوند و میزان شیوع آن در خانمها و آقایان یکسان است. تعداد کمی از خالها در ابتدای دوران کودکی به وجود می آیند و سپس تعداد آنها زیاد میشود به طوریکه در دهه سوم زندگی به حداکثر خود میرسد و بعد از ٣٠ سالگی خالهای کمتری ایجاد میشوند به طوریکه اگر خالی در بالای ٣٠ سال ایجاد شود یا تغییر کند مشکوک تلقی می شود.
فاکتور ژنتیک ( ارث ) به طور مستقیم یک استعداد فردی برای گسترش خالها را مشخص میکند ولی ظهور نهاییآنها تحت تأثیر تماس با نور خورشید است.

اکثر خالهای اکتسابی روی پوستی که در معرض آفتاب قرار دارد ایجاد میشود و اگر در مناطقی از پوست که در معرض آفتاب نیستند ایجاد شوند ، بایستی مشکوک در نظر گرفته شوند.
اکثر بزرگسالان بین ١٢ تا ٢٠ خال دارند و تعداد بیشتر خالها ممکن است یک صفت خانوادگی باشد.
خالهایی که از قبل روی پوست وجود دارند ممکن است در دوران بلوغ یا حاملگی بزرگتر و یا پررنگ تَر شوند.
در بعضی افراد خالها بعد از چند سال برآمده میشوند و رنگ آنها به طور یکنواخت روشن تر میگردد و ممکن است به شکل یک برآمدگی به رنگ پوست درآیند و یا ممکن است که در طی سالها به طور کامل محو شوند . بعد از سن ٧٠ سالگی به ندرت خال باقی میماند.
خال ها بر أساس محل و نحوه آرایش سلولهای خال در داخل بوست طبقه بندی می شوند.

١.خال های پیوستگاهی (جانکشنال):

این خال ها مسطح و یا برآمده بوده و به رنگ قهوه ای تا برنزه دیده میشوند. محل این خالها در محل اتصال درم و اپیدرم پوست بوده و خطوط پوستی روی این خالها ادامه دارد و در کودکان بیشتر دیده می شود. خال هایی که در کف دست و پا و نواحی تناسلی و مخاط دیده میشوند بیشتر از این نوع است.

٢.خال های مرکب :

محل قرارگیری سلولهای خال هم در محل اتصال اپیدرم و درم و هم در داخل درم است. این خالها کناره نامنظم دارند و قرینه هستند ، مرکز این خالها از محیط آن پررنگ تَر هستند.
ضخامت و رنگ این خالها در اواخر دوران کودکی و نوجوانی افزایش پیدا می کند.

٣.خال داخل درمی :

این خالها برآمده و گوشتی هستند و می توانند بی رنگ و به رنگ پوست و یا رنگی باشند و سلولهای خال گاهی تا چربی زیر جلد هم ادامه دارد.

٤.خال Spilus :

به صورت یک لکه برنزه و یا قهوه ای که روی آن تعدادی خال کوچک یک شکل و اندکی برآمده به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد. این خال ها سیر مداوم و خوش خیم دارند.

٥.خال آبی :

به صورت برآمده گی های کبود و یا آبی هستند که بیشتر در ناحیه سر و گردن و باسن دیده میشوند. شیوع این خالها در اوایل دوران کودکی یا بدو تولد بیشتر است و معمولا به آهستگی بزرگ میشوند و تا ١٠ یا ١٥ سال باقی می مانند.

٦.خال های هاله دار :

این خال ها عمدتا در دوران نوجوانی ظاهر می شوند و در اطراف یک خال که از قبل وجود داشته است ایجاد می شوند بدین صورت که یک هاله سفید ایجاد می شود و از محو شدن تدریجی این خال در طی چند ماه آینده خبر می دهد.
پوست تمام مبتلایان به این نوع خال باید از نظر وجود بیماری ملانوم و ویتیلیگو (پیسی) مورد معاینه قرار گیرد.

٧.خال های عود کننده :

خال عود کننده ممکن است در محل خالی که قبلا به طور ناقص برداشته شده رخ دهد و اغلب در افراد جوان و در ناحیه تنه و سروگردن دیده میشود و اغلب به علت تکثیر سلولهای خال باقی مانده در اطراف مجاری غدد عرق و یا فولیکول های مو و یا اپیدرم ایجاد می شود.

درمان :

خال های ملانوسیتی که مشکوک تلقی میشوند باید توسط پزشک معاینه و مورد بررسی قرار گیرند.
خود بیمار هم میتواند به صورت دوره ای و فواصل منظم پوست خود را معاینه نماید. محافظت در برابر نور خورشید و استفاده از ضد آفتاب و لباسهای محافظ در برابر نور نیز ضروری است.

خال های ملانوسیتی اغلب به دلایل زیر برداشته می شوند :

١.تغییر رنگ و یا اندازه و شکل خال که نیاز به بررسی دارد.
٢.دردناک شدن و یا حساس شدن خال و یا خالهایی که خون ریزی می کنند و یا اخیراً دچار ترشح شده اند .
٣.نمای کلینیکی خال ما را مشکوک به بدخیمی ها از جمله ملانوم نماید.
٤.دلایل زیبایی که در این روش میتوان بوسیله جراحی و یا لیزر و یا الکتروسرجری خال را برداشت.
به غیر از موارد فوق هیچ دلیل دیگری برای برداشتن خال ملانوسیتی وجود ندارد.