پیلینگ در مقایسه با سایر روشهای بازسازی و جوانسازی پوست طولانی ترین و مستندترین سابقه را دارد. در سالهای اخیر بسیاری از روشهای مختلف پیلینگ را به عنوان «سرچشمه جوانی» پذیرفته اند و انجام پیلینگ شیمیایی رشد فاحشی در جلب محبوبیت افراد داشته است .
علی رغم توانایی تکنولوژیهای جدید از جمله لیزرهای در جوانسازی صورت ، استفاده از آنها به خاطر هزینه های سنگینی و قابل توجه آن محدود شده و تقریباً همه عوارض مرتبط با پیلینگ ، می تواند در جوانسازی و ترمیم با لیزر هم اتفاق بیافتد.
اساس پیلینگ برای از بین بردن لایه های خارجی پوست و تحریک بازسازی لایه های جدید پوست استوار است و می تواند بسیار سطحی و یا با عمق متوسط و یا کاملاً عمیق باشد که هر کدام برای موارد خاصی کاربرد دارد و پزشک متخصص پوست با توجه به نوع ضایعه و نوع پوست بیمار درجه پیلینگ را تعیین می کند.
موارد کاربرد :
کک و مک
لک صورت
پوست کدرو آسیب دیده از آفتاب
چروک های سطحی و عمیق
جای زخم و سوختگی و جای جوش
شایعترین موادی که در پیلینگ به کار می روند :
اسیدهای آلفاهیدروکی یا اسید میوه که از سیب یا انگور و یا نیشکر بدست می آئیم .
محلول جسنر
TCA یا اسید ترو کلرواستیک
فنول
آماده سازی قبل و حین عمل
1 – اگر بیمار سابقه تب خال دارد از چند روز قبل تا 10 روز به عمل داروی پیشگیری کند ، دریافت می کند.
2 – داروی قبل از پیلینگ که از 15 روز تا یک ماه قبل به بیمار داده می شود که پوست را آماده می کند و از عوارض بعدی مثل پررنگ شدن محل عمل جلوگیری می کند.
3 – نوشیدن مایعات فراوان قبل عمل و بعد عمل
4 - شستن کامل صورت قبل عمل و پاک کردن کامل آرایش
تکنیک عمل
بعد از شستشوی صورت توسط بیمار و پاک کردن آرایش ، پزشک مجدداً از محلول استون برای پاکسازی آلودگی ها و چربیهای اضافی پوست استفاده می کند که یکی از مراحل اصلی عمل بوده و باعث نفوذ یکنواخت محلول لایه برداری شده و نتایج یکسانی را روی پوست خواهد داشت .
هر ماده لایه بردار خاصیت منحصر به فردی دارد و با توجه به عمق نفوذ ماده و هدف پزشک و تیپ پوستی بیمار ، محلول مناسب انتخاب می شود.
سپس در حالیکه بیمار روی تخت خوابیده سر باید مختصری بالاتر قرار بگیرد و اطراف گردن بیمار با یک پارچه پوشانده شود و به بیمار آموزش داده شود که در طی عمل چشمها بسته باشد و از Fan دستی که به بیمار داده می شود برای خنک کردن و کاهش سوزش استفاده نماید.
انجام پیل با استعمال محلول روی صورت آغاز میشود که ابتدا روی پیشانی مالیده شده و سپس به نواحی پایین تر مثل گونه ها و بینی و چانه و پوست لب فوقانی مالیده می شود. بعضی از محلولها باعث سفید شدن یا Fosting در صورت می شوند که نیاز به خنثی کردن ندارند و بعضی از مواد پیلینگ با شروع قرمزی و با گذشت زمان مشخص توسط آب یا محلول مناسب باید خنثی شوند.
بعد از عمل از اسپری آب یا یک ماسک سرد یا گاز اسفنجی یخ زده به مدت 5 دقیقه استفاده میشود و سپس بیمار با زدن پماد ضد التهاب و ضد آفتاب مرخص میگردد. گاهی برای کاهش سوزش درد نیمه ساعت قبل از عمل از کرمهای بی حس کننده موضعی استفاده می شود.
اتفاقات و مراقبت های بعد از پیلینگ
بعد از عمل پوست قرمز شده و تورم خواهد داشت و پس چند روز بعد از عمل پوسته ریزی آغاز خواهد شد. که یک تا چهار روز طول خواهد کشید.
بعد از این، پروسه ترمیمی است که مدت زمان آن عمدتاً به عمق عمل بستگی دارد . به بیماران آموزش داده می شود که روزانه چهار بار با کمپرس گرم نواحی عمل را خیس نمایند و بعد از هر مرتبه از پماد مرطوب کننده و ترمیم کننده مناسب که تجویز شده استفاده نمایند.
بیمار باید از کندن پوسته ها و خاراندن و چنگ زدن و خراشیدن اجتناب نماید و در صورت تورم از کمپرس سرد استفاده کند. در صورت خروج از منزل به طور مرتب از ضد آفتاب استفاده نماید.
از ده روز بعد از عمل می توان کرمهای ضد لک و لایه بردار را دوباره شروع کرد.
عوارض
از عوارض پیلینگ می توان به قرمزی پایدار و عدم نتیجه یکسان در پوست و عفونت و لکه های بعد عمل و ... اشاره کرد که میتواند با بازسازی پوست با هر روش اتفاق بیفتد.
پیشگیری راحت تر از درمان است و انجام عمل توسط پزشک مجرب ، انتخاب صحیح بیمار و نوع ماده پیلینگ و رعایت دقیق مراقبت های بعد از عمل توسط بیمار می تواند عوارض را به حداقل برساند.
