ویتیلیگو یك اختلال پوستی شایع است كه منجر به دپیگمنتاسیون می شود.بسیاری از بیماران می توانند با مدیریت مناسب ومقتضی پیشروی این بیماری را به حداقل برسانند ، به رپیگمنتاسیون دست یابند و با کازمتیک(cosmetic) به نتایج مطلوب دست یابند .
درمان های سرجیكال و طبی متعددی جهت رپیگمنتاسیون وجود دارد ؛استفاده از کازمتیک(cosmetics) در تمام مراحل درمان برای كیفیت زندگی بیمار امری حیاتی محسوب می شود.آگاهی و شناخت در مورد تمام گزینه های موجود به برنامه درمانی مناسب و تناسب آن با بیمار كمك خواهد كرد.در قسمت دوم این مجموعه دو قسمتی پیرامون ویتیلیگو به علائم ،شواهد و نتایج منفی مربوط به بسیاری از درمان های استفاده شده برای این بیماری خواهیم پرداخت. به جز گزینه های سرجیكال، و پزشكی مرسوم( medical conventional)و آلترناتیو(alternative)چند درمان جدید امیدبخش دیگر نیزمورد بحث قرار خواهندگرفت(J Am Acad Dermatol 2011;65:493-514).
كلیدواژه ها:
آنتی اكسیدانت ها،اتوایمون،گرافت سوسپانسیون ملانوسیت اتولوگ ،عوامل بیولوژیكی، استتار، كورتیكواستروئیدها، فتوكموتراپی، دپیگمنتاسیون، دپیگمنته، هیپوپیگمنتاسیون، هیپوپیگمنته، لیزر، لوكودرما، ماكول، ملانوسیت، ملانوزوم، فوتوتراپی، سایكوتراپی،گرافتپانچ ، گرافت ساكشن بلیستر؛ بازدارنده های كلسینورین توپیكال؛ آنالوگ های ویتامین D3
نكات كلیدی:
-مدولایته های مختلف- هم مرسوم و آلترنیتیو و هم سرجیكال و غیرسرجیكال- برای درمان ویتلیگو استفاده میشوند
-در افراد مبتلا به بیماری سركش و گسترده هدف دپیگمنتاسیون یا استتار است
ویتیلیگو می تواند به لحاظ اجتماعی و فیزیولوژیكی مخرب و آسیب رسان باشد. چرا كه در حال حاضر هیچ درمان قطعی و شناخته شده برای آن وجود ندارد و هدف از درمان های موجود ایجاد یك وقفه در پیشروی بیماری مانند رپیگمنتاسیون و دستیابی به یك نتیجه سطحی قابل قبول می باشد.در این مقاله درمان مدولایته هایی كه در حال حاضر برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو وجود دارد مورد بررسی قرار خواهد گرفتو با مرور نوشته هایجامع،تأثیر آنها در مقایسه با یكدیگر ارزیابی خواهد شد.
درمانهای سرجیكال و غیرسرجیكال مرسوم همگام با درمان های نوید بخش جدید و آلترناتیو (alternative) مورد بحث قرار خواهد گرفت.با وجود اینكه برای این بیماری درمان وجود دارد امابسیاری از بیماران همچنان در تمام طول عمر خود با این بیماری دست و پنجه نرم می كنند. به همین دلیل،متدهای مقابله با بیماری های مادام العمر، به عنوان قسمت فرعی وكمكی برای بیماران مبتلا به این بیماری مقاوم به درمان مورد خطاب قرار می گیرد.
عوامل تشخیصی فردی
نكات كلیدی
- درگیری موكوزال، سابقه خانوادگی ویتیلیگو، كوبنریزه شدنو ویتیلگوی غیرسگمنتال با پیشروی بیماری در بیمارانی كه درمان دریافت نكردند، ارتباط داشت.
- بیماران جوانتر یعنی افرادی كه از آغاز بیماری در آنها مدت زیادی نمی گذشت و دارای پوست تیره تر،و ضایعات روی صورت،گردن و تن خود بودند بهترین پاسخ را به درمان نشان دادند.
مشورت بیماران درمورد گزینه های درمانی باید آنها را با انتظارات واقع بینانه مواجه كند. درك و آگاهی از عوامل و فاكتورهای تأثیرگذار بر پیش بینی بیماری و پاسخ به درمان نقش مهمی در روند موفقیت دارد.در كل، بیمارانی كه ویتیلیگو در خانواده آنها سابقه داشته و مواردی چون درگیری مخاطی،پاسخ مثبت كوبنر(Koebner) و ساب تایپ(Subtype) غیرسگمنتال ویتیلگو (NSV) در آنها وجود داشته، معمولا پیشروی وضعیت آنها بدون درمان خواهد بود.بهترن پاسخ در بیماران جوانتر، تیپ های با پوست تیره تر و ضایعات صورت، گردن و تن دیده می شود. اندام های انتهایی دیستال در برابر مدولایته های غیرسرجیكال معمولا مقاوم به درمان هستند.
برای مطالعه ی ادامه ی متن، فایل PDF آن را دانلود نمایید.
