خشکی پوست به دلیل کمبود چربی پوست نیست بلکه فقدان یا کاهش آب پوست باعث خشکی میشود . تمامی درمانها سعی دارند که آب پوست و رطوبت محیط مجاورپوست را جایگزین کنند.
پیشگیری
دمای اتاق باید در پایین ترین حد مطلوب باشد و توصیه می شود که از دستگاههای مرطوب کننده هوای اتاق استفاده شود. این دستگاهها میتوانند پرتابل و یا تبعیه شده در سیستم گرمایی منزل باشند. اگرچه در صورت عدم عایق بندی مناسب رطوبت از منزل به محیط بیرون پخش خواهد شد و یا به رنگ و یا دیوارهای منزل آسیب خواهد زد.
استحمام بدون استفاده از مرطوب کننده باعث تشدید خشکی پوست می شود ولی اخیراً مشخص شده که، استحمام یک یا دو بار در روز با استفاده از مرطوب کننده بلافاصله بعد استحمام، روی پوست نم دار ، باعث پیشگیری و درمان خشکی پوست می شود. آب حمام باید ولرم باشد.
اضافه کردن روغن های حمام به وان مفید است و به عنوان یک روش جایگزین می توان یک قاشق چایخوری روغن حمام را با یک چهارم فنجان آب گرم مخلوط کرد و این ترکیب را بعد استحمام روی پوست ماساژ داد.
تماس بیش از حد با آب و صابون و پاک کننده ها و سایر مواد شوینده باید محدود شود واستفاده استفاده از یک صابون ملایم یا پاک کننده غیرصابونی مانند پن های پوستی توصیه می شود.
از ضربه های مکانیکی ناشی از تمامی پارچه های زبر و یا لباسهای تنگ اجتناب شود. مصرف مداوم نرم کننده ها توصیه می شود که شامل لوسیون ها و کرمها و یا ترکیبات غلیظ تر مانند وازلین هستند. بهتر است که این مواد روی پوست مرطوب و نم دار استفاده شوند.
درمان
اولین قدم برای اصلاح خشکی پوست اضافه کردن آب به پوست و سپس به کار بردن مواد هیدروفوب جهت حفظ رطوبت اضافه شده است . در تحقیقات آزمایشگاهی ثابت شده که لایه شاخی پوست 6 – 5 برابر وزن خود میتواند آب را جذب کند و هنگامی که در آب غوطه ور می شود ، حجمش سه برابر می گردد.
در بالین می توان با خیساندن عضو به مدت 15 – 10 دقیقه و یا استحمام به مدت 15 – 10 دقیقه و استفاده از مرطوب کننده مانند اوسرین و یا لانونین و حتی وازلین بلافاصله بعد خیساندن و یا استحمام، به این هدف دست یافت .
استفاده از پمادها روی پوست خشک نتیجه متوسطی دارد زیرا اگرچه باعث جلوگیری از تبخیر آب پوست و محافظت پوست میگردد ولی نمی تواند کمبود آب پوست را جبران کند. استفاده از کورتون های موضعی موثرترین و سریعترین روش درمان خشکی علامت دار و اگزمایی پوست است که باید با تجویز و زیر نظر پزشک باشد.
اگر محصولات نرم کننده تاثیر مورد نظر را نداشته باشند باید از ترکیبات قوی تر مانند آلفاهیدروکی اسید زیر نظر پزشک استفاده کرد که با سست کردن اتصالات لایه شاخی باعث افزایش جذب آب در لایه شاخی شده و گلیکوز آ مینوگلیکان های پوست را افزایش می دهند و در درمان خشکی سرشتی پوست و بیماری ایکتیوز و نواحی پینه بسته استفاده می شوند.
ثابت شده که ترکیبات حاوی اوره بعد از سه نوبت استفاده باعث کاهش تحریک و قرمزی و جلوگیری از دفع آب پوست می شود که در غلظت های بین 40 – 5 % توسط پزشکان به کار میرود.
حداکثر آب رسانی مربوط به ترکیبات پروپیلن گلیکول با غلظت های بین 60 – 40 % است که توسط پزشک درمان خشکی های شدید پوست تجویز می شوند و دو شب از هفته زیر پانسمان نایلونی در موضع مورد نظر استفاده می شوند.
